Ieder kind heeft recht op kennis van zijn identiteit. Dat betekent dat een kind mag weten dat het een juridische status heeft die niet overeenstemt met de genetische waarheid, maar ook dat het, als het daar prijs op stelt, mag weten van wie het daadwerkelijk afstamt.
In een door Anke den Ridder geannoteerde uitspraak wist het kind al dat haar juridische vader niet haar biologische vader was. Hij was dat wel van haar (half)zusje en dus zou het kind hoe dan ook nog veel met hem te maken hebben. Voor het hof was dit geen reden af te wijken van het (wettelijk) uitgangspunt dat een juridische situatie zo veel mogelijk in overeenstemming dient te zijn met de biologische werkelijkheid.
De uitspraak is om nog meer redenen lezenswaardig, zo ook op het punt van de rol van de bijzondere curator. Hoe belangrijk die figuur is, blijkt ook uit de annotatie.
Voor de annotatie zie: 124 JIN 2016 afl. 6 Den Ridder-van der Meijden
