Partneralimentatie eisen, hoe lang kan dat?

26 oktober '15

Na scheiding ontstaat er een alimentatieplicht. Dit houdt in de meeste gevallen in dat de meest verdienende partner alimentatie betaalt aan de minst verdienende partner. De hoogte van het alimentatiebedrag wordt bepaald aan de hand van het inkomen. Wanneer een ex-partner na scheiding niet in zijn of haar eigen onderhoud kan voorzien, ontvangt hij of zij normaal gesproken direct na scheiding partneralimentatie. Maar wat als u ten tijde van scheiding wel in uw onderhoud kunt voorzien, maar een aantal jaar later niet meer? Kunt u dan alsnog partneralimentatie eisen?

Wanneer u tijdens uw scheiding in eigen onderhoud kunt voorzien, maar vijf jaar later bijvoorbeeld niet meer, dan kunt u tot twaalf jaar na uw scheiding nog partneralimentatie vorderen van uw ex-partner. Dat kan niet als uw huwelijk korter duurde dan vijf jaar en u geen kinderen had met uw ex-partner. In dat geval eindigt alimentatieplicht namelijk na een termijn die gelijk is aan de duur van het huwelijk. Maar ook als u in beginsel nog wel recht heeft op partneralimentatie, moet u er rekening mee houden dat de rechter kritische vragen zal stellen. Had u uw baan echt niet kunnen behouden? En zijn er geen andere mogelijkheden om inkomen te verkrijgen? U moet er dus zelf wel alles aan doen om ander werk te vinden. Om in een later stadium alsnog partneralimentatie te vorderen, dient u met behulp van een echtscheidingsadvocaat een verzoek in bij de rechtbank. Een rechter kan in dat geval bij latere uitspraak alsnog partneralimentatie vaststellen (Artikel 1:157, lid 1 BW).

Soms wordt er bij een echtscheiding een niet-wijzigingsbeding partneralimentatie vastgesteld. Partners kunnen in dit niet-wijzigingsbeding overeenkomen dat zij afzien van partneralimentatie. Een verzoek tot partneralimentatie is dan doorgaans niet meer mogelijk. Het niet-wijzigingsbeding kan in slechts in enkele gevallen worden doorbroken. Namelijk wanneer er sprake is van een zeer ingrijpende verandering van omstandigheden waardoor de alimentatie-eiser niet langer aan het beding kan worden gehouden. Hiervan is echter niet zomaar sprake. De rechter moet, alvorens met een uitspraak te komen, onder andere kijken naar de omstandigheden op het moment dat de overeenkomst werd gesloten. Ook moet worden beoordeeld met welke potentiële veranderingen beide ex-partners rekening hebben gehouden en wie de verantwoordelijkheid voor eventuele wijzigingen zou dragen.

bron: www.verder-online.nl